น้ำในมหาสมุทรทั้งสี่สายรวมกัน...
ก็ยังน้อยกว่า "น้ำตา" ของผู้คนที่หลั่งออกมา
เพราะการพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก...
เราทุกคนถูกกำหนดให้พบกับสิ่งนี้โดยไม่มีข้อยกเว้นสักคน
ไม่ว่าจะพยายามทำทุกอย่างที่หลีกหนี...ก็ไม่มีวันหนีพ้น
ไม่ว่าจะเป็น
"การจากเป็น หรือ ตายจากกัน" ...
มันคือสัจจธรรมที่เราหลีกหนีไม่พ้น...
นับแต่วันแรกที่เราพบกัน...สิ่งๆนี้ก็เกิดขึ้นพร้อมกัน
และรอเวลานับถอยหลัง...
โดยเราไม่ได้สังเกตุ
และไม่เคยทำใจไว้ล่วงหน้ากับสิ่งนี้
.....ในเมื่อทุกสิ่งเป็นกฎธรรมชาติที่มนุษย์ไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้
ทำไมเราไม่เรียนรู้มัน...อย่างเข้าใจและยอมรับทีละน้อยๆ
เพื่อให้หัวใจเราแข็งแกร่งและเข้มแข็งพอที่จะเผชิญกับมันในวันหน้า
ทำไมเรายังทำตนอยู่ในความประมาท
ลุ่มหลงงมงายแต่กับ "รัก"
แหล่งข้อมูลอ้างอิง www.roseinparadise.blogspot.com
No comments:
Post a Comment